Artur Siódmiak (ur. 7 października 1975 w Wągrowcu) – polski piłkarz ręczny, grający na pozycji obrotowego, reprezentant Polski (133 oficjalne mecze międzypaństwowe i 102 zdobyte gole), uczestnik igrzysk olimpijskich (Pekin 2008), wicemistrz świata z 2007 i brązowy medalista Mistrzostw Świata 2009. W 2012, po zakończeniu czynnej kariery zawodniczej, założył działalność gospodarczą, zajmującą się organizowaniem różnych wydarzeń (głównie sportu dziecięcego) oraz Stowarzyszenie Akademia Sportu własnego imienia.
Kariera klubowa
W czasach licealnych występował w drużynach młodzieżowych w swym rodzinnym mieście, a jego pierwszym trenerem był Stanisław Gąsiorek. W 1994 rozpoczął studia na poznańskiej AWF. Swój pierwszy kontrakt podpisał w 1994 z Nielbą Wągrowiec, grającą w ówczesnej II lidze. W 1996 przeszedł do ekstraklasowego Wybrzeża Gdańsk, w barwach którego wywalczył dwa mistrzostwa Polski (w sezonach 1999/2000 i 2000/2001). W 2003 drużyna piłki ręcznej w Wybrzeżu została rozwiązana, wobec czego Siódmiak przeniósł się do Warszawianki, która tuż po jego przyjściu również upadła. Artur myślał wówczas o skończeniu czynnego uprawiania sportu, planując podjęcie innej pracy zarobkowej w branży bankowej, bądź ubezpieczeniowej. Ostatecznie jednak wyjechał do Luksemburga, w 2004 rozpoczynając grę w amatorskim HBC Bascharage. Błyskawicznie stał się czołowym zawodnikiem ligi luksemburskiej, więc mimo podpisania dwuletniego kontraktu, po roku przeszedł do francuskiego pierwszoligowca Saint-Raphaël Var Handball. W pierwszym sezonie (2004/2005) drużyna zajęła 14 miejsce, spadając do II ligi. W 2005 Siódmiak przeszedł do szwajcarskiego pierwszoligowca Pfadi Winterthur, a po roku do drużyny mistrza kraju Kadetten Schaffhausen, z którą w edycji 2006/2007 wywalczył tytuł mistrza Szwajcarii, a rok później wicemistrzostwo. W 2008 trafił do TuS Nettelstedt-Lübbecke, z którą po roku wywalczył awans do wymarzonej Bundesligi. I tym klubie po sezonie 2011/2012 zakończył karierę zawodniczą.
Kariera reprezentacyjna
W połowie lat 90. był powoływany do kadr juniorskich i młodzieżowych. W reprezentacji seniorskiej zadebiutował mając niespełna 23 lata – 18 sierpnia 1998 w wygranym 23:20 towarzyskim meczu przeciwko Litwie w Szczecinie. Do roku 2001 rozegrał w niej niespełna 30 oficjalnych spotkań, po czym przez kolejne 3,5 roku nie został powołany ani razu. Dopiero objęcie funkcji selekcjonera przez Bogdana Wentę spowodowało, że w 2005 powrócił do kadry. W 2007 wywalczył srebrny medal Mistrzostw Świata w Niemczech, za co 5 lutego 2007 został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi[1] oraz Superpuchar. W lutym 2008 zajął 7. miejsce Mistrzostw Europy w Norwegii, a w maju – podczas wrocławskiego turnieju kwalifikacyjnego – wywalczył przepustkę do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie (przegrana w ćwierćfinale z Islandią i ostatecznie 5. miejsce). W lutym 2009 zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata w Chorwacji.
Z tą ostatnią imprezą związane jest najważniejsze wydarzenie w karierze Siódmiaka. Pod koniec spotkania z Norwegią przechwycił piłkę od grających w przewadze (wycofanie bramkarza) rywali i na 5 sekund przed końcem meczu – z własnej połowy – trafił do pustej bramki przeciwników, ustalając wynik pojedynku na 31:30 dla Polski, co zagwarantowało jej awans do półfinału turnieju (awans dawało, zarówno jednej, jak i drugiej drużynie, tylko zwycięstwo, w przypadku remisu odpadały oba zespoły). Od tego czasu zaczęło w Polsce funkcjonować określenie „rzut Siódmiaka” oznaczające rzut z bardzo dużej odległości do pustej bramki.
W styczniu 2010 Artur Siódmiak przyczynił się do wywalczenia 4. miejsca Mistrzostw Europy w Austrii.
